OneLove-band in Pantone-kleuren?

Een prachtig en goedbedoeld gebaar, die uiting van de zwartwitte aanvoerdersband, die TBWA Paris bedacht als knipoog naar de discussie over de censuur tijdens het WK in Qatar. Maar het heeft ook wel iets van een gezegde over een klok en een klepel. Waarschijnlijk is dit hoe Kokcü 'm ook in z'n hoofd had, die 'regenboogband'. Maar de ophef-veroorzakende OneLove-band van de KNVB is veel meer, en iets heel anders, dan een regenboogband.

De kleuren van het OneLove-logo symboliseren ras en afkomst (rood/zwart/groen) en alle gender identiteiten en seksuele geaardheden (roze/geel/blauw). En de band is bedoeld als statement om discriminatie - in de brede zin des woords - in het betaald voetbal aan de kaak te stellen. Een symbool van actie en bedoeld om aandacht te vragen of discussie op gang te brengen.

De kleuren van de regenboogvlag staan voor leven (rood), geneeskracht (oranje), zonlicht (geel), natuur (groen), sereenheid (blauw) en karakter (paars). Inderdaad, die gaat helemaal niet over seksualiteit of gender. Kunstenaar Gilbert Baker, die de vlag bedacht, zag namelijk meer in een symbool voor universele liefde. Het werd een symbool voor Pride, dat ontstond als reactie op jarenlange geweldsincidenten gericht tégen de gay community. En zo werd de regenboog een vlag van trots, om zichtbaarheid en bestaansrecht op te eisen.

'Ja, maar de boodschap is toch duidelijk?'

De uiting van TBWA Paris is prachtig! En het is voor iedereen die weet wat Pantone-kleuren zijn, is direct duidelijk wat wordt bedoeld. Oftewel voor iedereen in de creatieve sector. Ware het niet dat de kleuren in dit geval dus die van de regenboogvlag zijn en niet die van de OneLove-band die nota bene de KNVB introduceerde. Een échte voetballiefhebber zou dat moeten weten. Maar als niet-voetballiefhebber (hoe zou dat toch komen?) baal ik er toch een beetje van.

Cultural appropriation

De KNVB bedoelde het zo goed met een symbool tegen discriminatie in brede zin. Dat een paar Nederlandse aanvoerders hem niet willen dragen, omdat ze geen 'regenboogband' willen dragen is al homofobisch genoeg. Maar als je de bagger leest onder nieuwsberichten over de OneLove-band, dan doet het pijn als je leest dat mensen het 'lgbtq-gedram' beu zijn.

Dat de discussie nu gaat over het verbieden van 'mijn vlag' voelt wat onterecht. Ik weet al lang dat ik niet naar Qatar moet gaan. En voetbalstadions mijd ik sowieso. Maar dat nu de regenboogvlag de zondebok is geworden, omdat de KNVB niet trots is op z'n eigen actievlag, is wel wat jammer. De uiting van TBWA Paris is daarmee, onbedoeld, een voorbeeld van cultural appropriation, die meer kwaad kan doen dan goed.

We hebben namelijk al genoeg homofobie te verduren buiten de stadions. Door nu een pride-symbool in de arena voor de leeuwen te werpen, gaat dat niet verbeteren.

(Overigens ben ik enorm dankbaar voor alle supporters die wel hun steun betuigen door de regenboogvlag de stadions in te brengen. En ik ben ook blij met alle fijne gesprekken de afgelopen weken met voetballiefhebbers die ook wel klaar zijn met de 'homo'-spreekkoren en homofobie in hun favoriete sport. )